broń oblężnicza

Jesteśmy w La Roche Goyon w 1379 roku, król Francji chciałby zaanektować Bretanię . Zamek można zdobyć tylko przez oblężenie . Oddział wydzielony przez Du Guesclina rozpoczął oblężenie w pobliżu zamku, jeśli było ich niewielu , obrońców było jeszcze mniej. Nasze wysokie mury nas chronią. Mamy specjalistów, którzy nas bronią: są to łucznicy i kusznicy .

Ze szczytu chodnika deszcz strzał zalewa łuczników króla Francji ( Karola V ) . Łuk to broń do rzucania, której historia sięga czasów starożytnych. Jednak nasi łucznicy są bardzo wyszkoleni i bardzo skuteczni w walce . Najzręczniejsi z nich bez trudu dosięgają dość odległego celu ( 90-100 metrów ) i strzelają 12 strzałami na minutę … Są na tyle zręczni, by odwieść wroga od zbliżania się.
Kusznicy to budzący grozę i przerażający towarzysze. Kusza jest tak śmiercionośną bronią, że Kościół próbował ograniczyć jej użycie . Na Soborze Laterańskim ( 1139 ) było to zakazane między armiami chrześcijańskimi, ale dozwolone przeciwko niewiernym… Używamy go, ponieważ jest bardzo wyrafinowany. Aby narysować łuk , wsuwamy prawą stopę w strzemię i wbijamy linkę łuku w hak zawieszony na pasie. Wyprostowanie nerek wprowadza linę do nacięcia orzecha. Jeśli kusznik wystrzeliwuje tylko dwa bełty na minutę , rzadko trafia w cel. Zasięg to około 90 metrów . Podobnie jak łuk, kusza jest bronią do rzucania .
Jeśli przeciwnik wyposażony w drabiny osiągnie poziom chodnika, nasza broń drzewcowa przejmie kontrolę. To nie strzały ani bełty z kuszy pozwolą zejść po drabinie. Broń drzewcowa często ma krzywe, które pozwalają na podniesienie lub upuszczenie przedmiotu .
Broń drzewcowa to broń z długim drzewcem jak włócznia . Tej broni używa się również do odganiania jeźdźców. Nazywa się je również fauchardami , ponieważ wyglądają jak kosy .
Buława pozwoliła nam unieszkodliwić wroga, który chciał wejść z zaskoczenia. Aby znokautować swojego mężczyznę , nie ma sobie równych.
Topory , sztylety i miecze uzupełniają nasze uzbrojenie. Kiedy wróg jest na miejscu, nie dajemy mu żadnej ćwiartki. Joanna de Dinan , łagodna Pani Pana ( Bertrand II Goyon , Pan Matignon), nie wahała się, poprzez krenelaż i blanki wież zamku drugiego wejścia, ukamienować napastników , którzy wpadli w błąd w zatopiony.
Loch jest ostatnim schronieniem . Pan i jego rodzina są tam bezpieczni .

Dostęp do niej prowadzi podniesiony most zwodzony . Schody , które do niej dziś docierają, pochodzą dopiero z XVIII wieku , ale ślady mostu zwodzonego są nadal widoczne: przeguby fartucha i szczeliny na ramiona wznoszącej się części.

Wejście tworzy pułapkę na myszy : mała brona uniemożliwia dostęp do klatki schodowej i pokoju łuczników na parterze; nad klapą ogłuszacza są szeroko otwarte i deszcz kamieni i ciężkich przedmiotów spada na każdego, kto ośmieli się przekroczyć próg.

Spiralne (lub kręcone) schody wiją się w prawo w górę . Atakujący trzymający miecz w prawej ręce znajdą się więc w słabej pozycji .

Kolejna klatka schodowa w ścianie zapewnia dostęp z parteru na piętro.

W pokoju senioralnym rodzina Sir Bertranda jest bardzo chroniona : poniżej pokoju łuczników i nad bardzo pięknym sklepionym pokojem, w którym znajdują się strażnicy odpowiedzialni za wachtę i obronę .

Zmęczeni walką poddajemy się. Może dlatego, że Bertrand Du Guesclin też jest przyjacielem : trzymaliśmy jego sztandar w bitwie pod Cocherel przeciwko Karolowi Złemu i towarzyszyliśmy mu w Hiszpanii w pierwszej kampanii przeciwko Pierre'owi le Cruel . Prawie umarliśmy w Hiszpanii. Napisaliśmy tam nawet testament.
Król Francji skonfiskuje zamek , który zostanie zwrócony właścicielowi dopiero w 1381 r. na mocy drugiego traktatu w Guérande , który kładzie kres wojnie o sukcesję . Syn Bertranda II, Bertrand III , nie będzie musiał bronić swojego zamku. Pojedzie i zabierze te z Caërmarthen i Cardigan w Walii, gdzie zginie walcząc po stronie Owena ap Griffitha Fychana , Lorda Glunyfrdwy, wspieranego przez księcia Orleanu . Dużo wtedy podróżujemy.
W XIV wieku zaczęła pojawiać się machina wojenna , która robiła dużo hałasu, ale jeszcze nie miała wielkiego efektu, znacznie słabszego niż nasi kusznicy: armata . Nie widzieliśmy jeszcze tego urządzenia ziejącego ogniem , ale słyszeliśmy, że obawiają się go przede wszystkim ci, którzy się nim zajmują…
Ta hałaśliwa maszyna będzie miała świetlaną przyszłość. Od XV wieku będzie stawać się coraz bardziej wydajny . Ufortyfikowane zamki nie będą już miały celu: armaty zdołają przebić mury i wyłamać drzwi . Inne fortyfikacje przejmą kontrolę. Otworzy się kolejna strona historii.

Feudalny zamek La Roche Goyon zostanie w ten sposób przekształcony w fort obrony wybrzeża pod rządami Ludwika XIV .

W XVI wieku przyjął nazwę Laste lub Latte (nazwa sąsiedniej przysiółka), aw XVII wieku znany był pod nazwą, którą znamy dzisiaj: Zamek La Roche Goyon / Fort La Latte.