Το La Roche Goyon πήρε το όνομά του από μία από τις παλαιότερες οικογένειες Βρετών (που ονομάζονται Gwion, Goion, Gouëon, Goyon και Gouyon).

Ένας μύθος μαρτυρεί ότι ένα πρώτο κάστρο χτίστηκε από έναν Γκόιον υπό τον Alain Barbe-Torte το 937.

Το σημερινό κάστρο, όπως και για αυτόν, ξεκίνησε πριν από την εμφάνιση του κανόνα στη Βρετάνη (1364) και στη συνέχεια συνεχίστηκε με την επιλογή της καλής τύχης του Goyon στο δεύτερο μισό του XIV αιώνα. Υπήρχε το 1379 από τότε που ο Du Guesclin έστειλε ένα απόσπασμα στη La Roche Goyon που αντιστάθηκε γενναία. Το φρούριο κατασχέθηκε προς όφελος του Καρόλου Ε V, και στη συνέχεια επέστρεψε στον ιδιοκτήτη του με τη Συνθήκη του Γκεράντ (1381).

Κατά τον δέκατο πέμπτο αιώνα, η κοινωνική άνοδος του Goyon συνεχίστηκε. Εμφανίζονται στις Πολιτείες της Βρετάνης. Ένας Γκόιον, επιμελητής του δούκα της Βρετάνης, θα παντρευτεί την κληρονόμο της βαρονίας του Thorigni-sur-Vire. Η οικογένεια Goyon αφήνει το λίκνο των Βρετών και πηγαίνει στην ιστορία της Γαλλίας. Το κάστρο στη συνέχεια δέχεται έναν κυβερνήτη που φιλοξενείται σε ένα σπίτι που έχει διαμορφωθεί για αυτόν τον σκοπό. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης της Βρετάνης με τη Γαλλία (πραγματοποιήθηκε κατά τη συνθήκη του 1532), υποβάλλεται σε νέα έδρα (1490), αγγλική αυτή τη φορά, χωρίς επιτυχία για τους εισβολείς.

Το πραξικόπημα της χάριτος πραγματοποιήθηκε από την Ένωση. Ο Jaques II Goyon, άρχοντας του Matignon, στρατάρχης της Γαλλίας, κυβερνήτης της Νορμανδίας και της Guyenne, τάχθηκε στο πλευρό του Henri IV. Σε αντίποινα, το 1597, ένας αντιπρόσωπος του Δούκα του Μερκουέ, ονόματι Σεν Λοράν, τον πολιόρκησε και του επιτέθηκε. Το κάστρο που είχε ήδη ονομαστεί εκείνη την εποχή La Latte, διαλύθηκε, λεηλατήθηκε, λεηλατήθηκε, κάηκε. Μόνο το μπουντρούμι αντιστάθηκε.

Sirταν σε ένα ερειπωμένο κάστρο που ο Sir Garengeau ενδιαφέρθηκε να οχυρώσει την ακτή για την άμυνα του Saint-Malo. Το κάστρο μεταμορφώθηκε ανάλογα με τη συμφωνία του Matignon μεταξύ 1690 και 1715. Χρωστάει μεγάλο μέρος της όψης που τον γνωρίζουμε.

Το 1715, ο Τζέιμς Ιλλ Στιούαρτ ήρθε και βρήκε καταφύγιο εκεί και βρήκε το μέρος μοχθηρό ... Είναι αλήθεια ότι εκεί απέτυχε ένα δυσάρεστο βράδυ του Νοεμβρίου. Την ίδια χρονιά η Louise-Hippolyte GrimaIdi (πριγκίπισσα του Μονακό) παντρεύτηκε τον Jacques-François-Léonor Gouyon, άρχοντα του Matignon, έγινε δούκας του Valentinois, με την προϋπόθεση να πάρει το όνομα και τα όπλα του Grimaldi χωρίς να ενταχθεί στην οικογένειά του.

Το 1793, ο φούρνος χτίστηκε για να κοκκινίσει τις μπάλες και μερικοί ύποπτοι για την αντεπαναστατική φυλακή φυλακίστηκαν.

Οι νεαροί MaIouins το πήραν θύελλα, χωρίς επιτυχία, κατά τη διάρκεια των εκατό ημερών (1815). Αυτό ήταν το τελευταίο του επεισόδιο πολεμιστή.

Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, εγκαταλείφθηκε σταδιακά, είχε μόνο έναν κηδεμόνα. Παροπλισμένος από το Υπουργείο Πολέμου το 1890, πουλήθηκε από τους Τομείς το 1892. largelyταν σε μεγάλο βαθμό ερειπωμένο όταν χαρακτηρίστηκε ως Ιστορικό Μνημείο το 1925. Έχει αναπαλαιωθεί από το 1931 από την οικογένεια Joüon των Longrais και είναι ανοιχτό για επίσκεψη Το Έγινε το πιο επισκέψιμο κάστρο στη Βρετάνη, μετά από αυτό των δούκων στη Νάντη.